De aarde is niet van ons.
The earth does not belong to us but we belong to the earth.
De natuurramp in Japan heeft dat weer pijnlijk duidelijk gemaakt. Alles van waarde werd in een klap weggevaagd. Duizenden mensen opgeslokt door de zee. Vernietigd door natuurgeweld.
Het was bekend dat er een breuk liep daar waar de kerncentrales zijn geplaatst maar economische belangen tellen zwaarder. Hoe vaak heeft dit al niet eerder plaats gevonden maar wij blijven geloven dat wij bepalen wat er met ons gebeurt. Gebruiken en misbruiken de aarde, Houden ons niet aan natuurwetten maar bedenken met onze povere kennis, die niet gestoeld is op weten, eigen wetten en regels alsof wij werkelijk in staat zijn de natuur te bedwingen en naar onze hand te zetten.
Wat wij in duizenden jaren opbouwen kan de natuur in een seconde vernietigen. Wij gebruiken de aarde als een afvalbak en putten haar natuurlijke bronnen uit vanwege onze drang naar meer bezit. Gedragen ons als slechte rentmeesters. Zo vergiftigen wij haar en uiteindelijk onszelf . Denken ons groot en machtig tewijl wij niets meer zijn dan een stofje in de wind, een korrel zand in de woestijn, een druppel in de oceaan
Zwemmend tegen de stroom van het leven en en als we dan uitgeput tegen de rotsen slaan roepen we om gerechtigheid maar welke gerechtigheid vraagt de aarde van ons? Geeft zij niet altijd onvoorwaardelijk ondanks het misbruik .
Wie van ons kan geven zonder te verwachten?
Hoe vaak ontroert de natuur ons in zijn oneinige schoonheid. Zien we in plaats van wonderen alleen tekorten daar waar overvloed is?
O, wat valt er toch nog veel te leren, in te zien, te doorzien, maar dan moeten wij eerst nederig willen worden en dat valt niet mee voor een mens.